Liturgia Słowa
Kolejną częścią, o której mówiliśmy w naszej Katechezie o Mszy Świętej jest Liturgia Słowa. Ambona – przy której tą liturgię sprawujemy stanowi pierwszy stół, do którego zaprasza nas Chrystus Pan. Słowo, które słyszymy jest słowem życia. Jest nam dawane, abyśmy mogli się nim nasycić, napełnić, posilić. Przyjmujemy to Słowo, aby ono stawało się ciałem w naszym życiu, aby stawało się naszą rzeczywistością, aby realnie kształtowało naszą codzienność i nasze sprawy, postawy, zachowania, wydarzenia.
Liturgia to dzieło wspólne Jezusa i Kościoła – Oblubienicy. W pierwszej kolejności tym, który składa siebie w ofierze Ojcu podczas każdej Eucharystii Jest Syn Boży. W tej celebracji dołącza do siebie swoją oblubienicę – Kościół – nas. To przez nas przez nasze gesty nasze usta, nasz głos i ciało oddaje siebie Ojcu. Kapłan, który sprawuje Eucharystię jest narzędziem Chrystusa. Lektor, który posługuje w czasie liturgii jest narzędziem Chrystusa. Przez ręce kapłana Jezus staje się obecny pod postacią chleba i wina. Przez głos lektora, który czyta czytania jest On słyszalny. To przez nasze usta przez nasze ciała Chrystus głosi Dobrą Nowinę. Jego jest słowo nasz jest głos.
W czasie Liturgii Słowa głoszone jest słowo, ale nie jest to tylko słowo pouczenia. Głosimy samego Chrystusa – tego, który sam jest Słowem. Głoszone jest „Słowo, które stało się ciałem, i zamieszkało między nami”. Jest to słowo życia.
Przed wysłuchaniem Ewangelii znaczymy zmysły znakami krzyża. Znaczymy czoło, aby słowo Ewangelii przemieniało nasze myślenie. Znaczymy usta, aby wszystko co z nas wychodzi, każde słowo każde działanie było przemienione przez Jezusa. I znaczymy nasze serce czyli to wszystko co w nas najgłębsze oddajemy pod działanie słowa. Znak ten jest też znakiem oczyszczenia. Znak ten czynimy przy wejściu do kościoła. Mszę Święta rozpoczynamy tym znakiem. Jest on znakiem zwycięstwa Chrystusa. Tym właśnie znakiem znaczy nas Kościół w czasie chrztu, abyśmy byli zdolni słuchać i napełniać się Słowem, abyśmy byli zdolni iść za Jezusem, słyszeć Go i naśladować.
Wyznanie wiary – Credo i Modlitwa Wiernych
W wyznaniu wiary odpowiadamy na usłyszane i przyjęte słowo. To co wypowiadamy w czasie tej modlitwy jest przedmiotem naszej wiary i właśnie to jest później celebrujemy podczas Eucharystii.
Modlitwa wiernych jest momentem, w którym zasłuchani w Słowo Boże otwieramy się na ludzi i na świat. Spotkanie z Bogiem żyjącym zawsze otwiera na spotkanie z drugim człowiekiem. Chrystus oddał życie za wszystkich, a my włączamy się w tą ofiarę. I jak Chrystus prosił za „apostołów i tych, którzy będą wierzyć dzięki ich świadectwu czyli za Kościół” tak i my włączamy się w tą modlitwę Chrystusa wołając w sprawach Kościoła i świata. W modlitwie wiernych zawsze wołamy i prosimy w pierwszej kolejności za Kościół Święty, potem za sprawy tego świata. Następnie wstawiamy się za tych, którzy są w potrzebie, za zmarłych i ostatnim wezwaniem jest modlitwa za nas obecnych, którzy stoimy przed Chrystusem. Te wezwania jakby odbijają się echem w Liturgii Eucharystycznej podczas, której również modlimy się Kościół święty, papieża, biskupa.
Wszystkie części Mszy Świętej tworzą całość i są ze sobą zintegrowane. Modlitwa Powszechna otwiera nas na Liturgię Eucharystyczną. Od Stołu Słowa, przechodzimy do stołu ciała-chleba.
s. Anna Kotyra