Obrzędy wstępne
Msza Święta, Eucharystia to sakrament wieńczący wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzający w rzeczywistość duchową, w rzeczywistość Boga. Do obrzędów wstępnych należą:
– procesja wejścia;
– pozdrowienie ołtarza i zgromadzonego ludu;
– akt pokuty;
– hymn Chwała na wysokości Bogu
– kolekta
Obrzędy wstępne mają na celu zawiązanie wspólnoty, a także przygotowania do części właściwej czyli liturgii Słowa i liturgii eucharystycznej. Mają charakter wstępu, wprowadzenia oraz przygotowania.
Procesja wejścia
Podczas procesji śpiewana jest pieśń, która wprowadza w liturgię. Nawiązuje do antyfony lub treści liturgii Słowa. Podczas uroczystości w procesji niesione jest kadzidło, świece, krzyż i Ewangelia.
Pozdrowienie ołtarza i zgormadzonego ludu
Kapłan pozdrawia ołtarz przez pocałunek, a także okadza kadzidłem jeśli ono jest podczas tej Mszy Świętej używane. Po znaku krzyża rozpoczynającym Mszę Świętą, kapłan pozdrawia lud słowami: „Pan z wami” lub „Łaska i pokój od Boga Ojca i Pana naszego Jezusa Chrystusa, niech będą z wami wszystkimi” (Ef 1, 2; 1 Kor 1,3). Lud odpowiada: „I z duchem Twoim.” Pozdrowienie ludu i ołtarza jest oddaniem chwały Chrystusowi. Odpowiedź ludu jest najkrótszą formą modlitwy za kapłana. Modlitewna wzajemność, spotkanie wszystkich przy ołtarzu Chrystusa.
Akt pokuty
Podobnie jak Izraelici musieli wyprać swoje szaty by przystąpić do przymierza zawieranego pod Synajem (Wj 19, 10-25), tak i my przystępując do ofiary Nowego Przymierza, które daje nam Jezus stajemy w prawdzie o naszych grzechach, by w akcie żalu i skruchy prosić Boga o przebaczenie. Przed świętością Boga nie jesteśmy z powodu grzechów zdolni do uczestnictwa w liturgii. Więc na początku wołamy do Boga o miłosierdzie i przebaczenie. By się zmiłował nad nami i pozwolił nam ze sobą obcować. To czas na osobistą refleksję i przyznanie się w sercu do tego, co oddala mnie od Boga. Jest to przygotowanie do uczestnictwa w liturgii eucharystycznej.
Cztery formy Aktu Pokutnego na samym początku Mszy świętej po pozdrowieniu wiernych i zachęcie tymi lub podobnymi słowami. Trzy z nich są wyrażane słowami przez celebransa i wiernych. Czwarta w niedzielę i uroczystości może odbyć się poprzez rytuał poświęcenia wody i pokropienia wiernych (aspersja).
Hymn Chwała na wysokości Bogu i Kolekta
Śpiewany w niedzielę i uroczystości. Hymn oddaję chwałę Temu, Który daje nam życie. Oddajemu chwałę za Jego hojność. Hymn ten ma wydźwięk radosny.
Obrzędy wstępne kończy kolekta (łac. Collegare – jednoczyć, łączyć). „Módlmy się” następuje chwila ciszy, aby uczestnicy liturgii uświadomili sobie, że stoją w obecności Boga i wypowiedzieli w modlitwie osobistej swoje prośby. Następnie przewodniczący liturgii recytuje lub śpiewa kolektę, która wyraża charakter obchodu liturgicznego (nawiązuje treścią do uroczystości lub wspomnienia świętego patrona) i prośby wspólnoty do Boga. Kolekta kończy się konkluzją trynitarną w następujący sposób: – jeśli jest skierowana do Ojca: „Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”;
– jeśli jest skierowana do Ojca, ale pod koniec zawiera wzmiankę o Synu: „Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”;
– jeśli jest skierowana do Syna: „Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków”.
Treść kolekty pokazuje nam jaka praca powinna zostać w nas wykonana przez łaskę.
s. Zofia Zagraba